Noong nawala ko ang laro noong 3:17 a.m., hindi ako nagmamalay—nag-isip lamang, at sinimulan kong umakyat sa mga ulap. Hindi ito tungkol sa pera, kundi sa paghinga at pag-ibig.

Noong gabi, nawala ko ang aking huling taya sa Aviator—pero nagsimula akong makinig. Hindi pagtatalo, kundi pagpapalay: ang tunay na panalo ay nasa pagtitiyagang mabuting galaw.

Noong gabi, nawalan ako ng lahat. Pero sa kahinaan at katatagan, natutunan kong ang tunay na tagumpay ay nasa tahimik—hindi sa bilang. Ito ay higit pa sa pera; ito ay tungkol sa pagkilala.

Nawala ko ang laro noong gabi—unit nang huli, natagpuan ko ang sarili ko sa mga ulap. Hindi ito tungkol sa panalo, kundi sa tapat na pagsasalita ng hangin at pagsisigla.

Noong isang gabi, nawala ko ang larong Aviator—ngunit sa kahaliman ng mga ulap, natagpuan ko ang tunay na tagumpay: hindi pagtatalo, kundi pagpapakita ng tapang na umalis.

Nang nawala ko ang laro noong gabi, natutuhan kong ang tagumpay ay nasa kahinahan, hindi sa pera. Sa silentsya ng ulap, nagsimula akong umakyat nang may pag-ibig.